Κνωσός

Πόλη της Κρήτης που βρίσκεται στην πεδιάδα του Καϊράτου, στο δρόμο που διασχίζει το νησί στη μέση από νότο προς βορρά, 5 χλμ. από τη θάλασσα και το Ηράκλειο. Γνωστή από τον Όμηρο ως πρωτεύουσα του μυθικού βασιλιά Μίνωα, ο οποίος έδωσε το όνομά του στον Μινωικό πολιτισμό, ήταν μια από τις μεγάλες πόλεις της Κρήτης κατά την κλασική και τη ρωμαϊκή περίοδο. Τα τυχαία ευρήματα προσέλκυσαν την προσοχή του Σλήμαν, αλλά όταν το νησί έγινε αυτόνομο,

ο Sir Arthur Evans (1851-1941) έλαβε την άδεια για την ανασκαφή. Εξαιρετικές ανακαλύψεις έφεραν στο φως τότε έναν νέο πολιτισμό της Εποχής του Χαλκού- τα αιγυπτιακά αντικείμενα κατέστησαν δυνατή τη χρονολόγηση.

Η κατοίκηση του χώρου είναι πολύ παλιά, με τα νεολιθικά επίπεδα να είναι ιδιαίτερα πυκνά και πλούσια. Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (περίπου 2100-1900 π.Χ.), η εμφάνιση του μετάλλου και, κυρίως, η χρήση σφραγίδων δείχνουν την πρόοδο της τεχνικής και πολιτικής οργάνωσης. Το Πρώτο Ανάκτορο χτίστηκε στη Μέση Εποχή του Χαλκού, τα λείψανα του οποίου είναι πολύ περιορισμένα για να επιτρέψουν μια ακριβή αναπαράσταση: η αρχιτεκτονική της εποχής αντιπροσωπεύεται καλύτερα στη Φαιστό και κυρίως στα Μάλια. Ωστόσο, σε αυτό το επίπεδο βρέθηκαν επίσης αντικείμενα πολυτελείας (χρυσός, ελεφαντόδοντο) και ένα ιδιαίτερα ωραίο κεραμικό με πολύ πολύχρωμη διακόσμηση, το κεραμικό Καμάρες.

Les premiers palais disparaissent, dans toute la Crète, vers 1 750 av. J.-C., pour des raisons qui restent inconnues. Après une période de stagnation, ils sont reconstruits selon un plan canonique : la cour centrale avait une fonction religieuse importante, servant d’arène aux fameux jeux tauromachiques connus par plusieurs fresques ; les magasins recevaient l’huile, les grains et les autres produits dus par les paysans ; des salles en sous-sol abritaient les serpents sacrés ; enfin des salles d’apparat, dont la salle du trône, et des appartements pour Minos et sa famille.

L’ensemble se développe sur plusieurs hectares et parfois sur cinq étages.

Οι ανακατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα έχουν προκαλέσει πολλές διαφωνίες (αρχιτεκτονικές ή ιστορικές λεπτομέρειες, ιδίως ο ακριβής ρόλος του Μίνωα, του ιερέα-βασιλιά), και ο Έβανς έχει μερικές φορές κάνει κατάχρηση αναχρονιστικών μοντέλων στην απεικόνιση της μινωικής μοναρχίας. Τουλάχιστον το έργο του έχει διατηρήσει μια πολύ εύθραυστη αρχιτεκτονική, κυρίως από πλίνθους, γύψο και ξύλο, με τοιχογραφίες και στόκο, κατά την εποχή της ακμής του (1500 και 1450 π.Χ.), όταν το ανάκτορο καταλαμβανόταν από μια αχαϊκή δυναστεία που χρησιμοποιούσε τα μυκηναϊκά ελληνικά (δείτε τη σελίδα μας " Top 10 Crète")