Κνωσός

Πόλη της Κρήτης που βρίσκεται στην πεδιάδα του Καϊράτου, στο δρόμο που διασχίζει το νησί στη μέση από νότο προς βορρά, 5 χλμ. από τη θάλασσα και το Ηράκλειο. Γνωστή από τον Όμηρο ως πρωτεύουσα του μυθικού βασιλιά Μίνωα, ο οποίος έδωσε το όνομά του στον Μινωικό πολιτισμό, ήταν μια από τις μεγάλες πόλεις της Κρήτης κατά την κλασική και τη ρωμαϊκή περίοδο. Τα τυχαία ευρήματα προσέλκυσαν την προσοχή του Σλήμαν, αλλά όταν το νησί έγινε αυτόνομο,

ο Sir Arthur Evans (1851-1941) έλαβε την άδεια για την ανασκαφή. Εξαιρετικές ανακαλύψεις έφεραν στο φως τότε έναν νέο πολιτισμό της Εποχής του Χαλκού- τα αιγυπτιακά αντικείμενα κατέστησαν δυνατή τη χρονολόγηση.

Η κατοίκηση του χώρου είναι πολύ παλιά, με τα νεολιθικά επίπεδα να είναι ιδιαίτερα πυκνά και πλούσια. Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (περίπου 2100-1900 π.Χ.), η εμφάνιση του μετάλλου και, κυρίως, η χρήση σφραγίδων δείχνουν την πρόοδο της τεχνικής και πολιτικής οργάνωσης. Το Πρώτο Ανάκτορο χτίστηκε στη Μέση Εποχή του Χαλκού, τα λείψανα του οποίου είναι πολύ περιορισμένα για να επιτρέψουν μια ακριβή αναπαράσταση: η αρχιτεκτονική της εποχής αντιπροσωπεύεται καλύτερα στη Φαιστό και κυρίως στα Μάλια. Ωστόσο, σε αυτό το επίπεδο βρέθηκαν επίσης αντικείμενα πολυτελείας (χρυσός, ελεφαντόδοντο) και ένα ιδιαίτερα ωραίο κεραμικό με πολύ πολύχρωμη διακόσμηση, το κεραμικό Καμάρες.

Τα πρώτα ανάκτορα εξαφανίστηκαν, σε όλη την Κρήτη, γύρω στο 1750 π.Χ., για λόγους που παραμένουν άγνωστοι. Μετά από μια περίοδο στασιμότητας, ανοικοδομήθηκαν σύμφωνα με ένα κανονικό σχέδιο: η κεντρική αυλή είχε σημαντική θρησκευτική λειτουργία, καθώς χρησίμευε ως αρένα για τους περίφημους αγώνες ταυρομαχίας που είναι γνωστοί από πολλές τοιχογραφίες- τα καταστήματα δέχονταν λάδι, σιτηρά και άλλα προϊόντα που χρωστούσαν οι αγρότες- τα δωμάτια στο υπόγειο στέγαζαν τα ιερά φίδια- και τέλος τελετουργικά δωμάτια, συμπεριλαμβανομένης της αίθουσας του θρόνου, και διαμερίσματα για τον Μίνωα και την οικογένειά του. Ολόκληρο το συγκρότημα εκτείνεται σε αρκετά εκτάρια και μερικές φορές σε πέντε ορόφους.

Το συγκρότημα εκτείνεται σε αρκετά στρέμματα, μερικές φορές με ύψος πέντε ορόφων.

Οι ανακατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα έχουν προκαλέσει πολλές διαφωνίες (αρχιτεκτονικές ή ιστορικές λεπτομέρειες, ιδίως ο ακριβής ρόλος του Μίνωα, του ιερέα-βασιλιά), και ο Έβανς έχει μερικές φορές κάνει κατάχρηση αναχρονιστικών μοντέλων στην απεικόνιση της μινωικής μοναρχίας. Τουλάχιστον το έργο του έχει διατηρήσει μια πολύ εύθραυστη αρχιτεκτονική, κυρίως από πλίνθους, γύψο και ξύλο, με τοιχογραφίες και στόκο, κατά την εποχή της ακμής του (1500 και 1450 π.Χ.), όταν το ανάκτορο καταλαμβανόταν από μια αχαϊκή δυναστεία που χρησιμοποιούσε τα μυκηναϊκά ελληνικά (δείτε τη σελίδα μας "Top 10 Crète“)